رُو چــو بــــہ ایــوانِ طلا میــکُنــم ...
نالــہ کُنان میــکنــم ...

قهر مَـکُن با مـَـنِ دَرد آشنا ...
اِذنِ دُخــولــے کــہ گــدایــم گــدا ....

اِے پسر سبز قباےِ ...
دَر تو بُوَد جود و عطاےِ ...

قهر مَــکُن ، آقــآ قــربــونِ چــشاتـــ بشــم
قهر مَکُـن با مـَـنِ درد آشنا




تاریخ : چهارشنبه 93/8/7 | 3:56 عصر | نویسنده : محمدرضا باقری | نظر